Mapa akustyczna
Strona 2 z 6
Informacje wstępne
Mapa akustyczna jest dokumentem strategicznym, którego zawartość wynika z zapisów art. 179 i art. 118a ustawy Prawo Ochrony Środowiska (POŚ) oraz z Dyrektywy 2002/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady Europy. Służy do określenia skali zagrożeń hałasem na poziomie krajowym (skala makro), dlatego zaprezentowanych w niej wyników nie należy interpretować w skali szczegółowej. Mapa akustyczna może być jedynie podstawą identyfikacji obszarów zagrożonych hałasem, dla których należy wykonać szczegółową ocenę wpływu hałasu w skali mikro.
Mapa akustyczna obejmuje hałas komunikacyjny (drogowy, kolejowy, tramwajowy, lotniczy) oraz hałas przemysłowy, prezentując go za pomocą wskaźników:
LDWN – długookresowy średni poziom dzienno-wieczorno-nocny,
LN – długookresowy średni poziom nocny.
Wskaźniki te mają zastosowanie do prowadzenia długookresowej polityki w zakresie ochrony przed hałasem (której elementem są mapy akustyczne), stąd wyników prezentowanych z ich użyciem nie powinno się porównywać i odnosić bezpośrednio do wskaźników LAeq D i LAeq N, które mają zastosowanie do ustalania i kontroli warunków korzystania ze środowiska.
Dopuszczalne poziomy hałasu, określające standard jakości środowiska akustycznego, wskazane zostały w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 112). Są one zróżnicowane ze względu na rodzaj terenu podlegającego ochronie oraz rodzaj źródła hałasu. Dopuszczalne wartości poziomu dźwięku A w środowisku dla poszczególnych źródeł hałasu, wyrażone wskaźnikami długookresowymi LDWN i LN, przedstawiają poniższe tabele.
Dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku powodowanego przez drogi lub linie kolejowe oraz „pozostałe obiekty
i działalność będąca źródłem hałasu
|
Lp. |
Rodzaj terenu |
Dopuszczalny długookresowy średni poziom dźwięku A [dB] |
|||
|
Drogi lub linie kolejowe 1) |
Pozostałe obiekty i działalność będąca źródłem hałasu |
||||
|
LDWN |
LN |
LDWN |
LN |
||
|
I |
II |
III |
IV |
V |
VI |
|
1 |
a) Strefa ochronna „A” uzdrowiska b) Tereny szpitali poza miastem |
50 |
45 |
45 |
40 |
|
2 |
a) Tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej b) Tereny zabudowy związanej ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży c) Tereny domów opieki społecznej d) Tereny szpitali w miastach |
64 |
59 |
50 |
40 |
|
3 |
a) Tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej i zamieszkania zbiorowego b) Tereny zabudowy zagrodowej c) Tereny rekreacyjno-wypoczynkowe d) Tereny mieszkaniowo-usługowe |
68 |
59 |
55 |
45 |
|
4 |
Tereny w strefie śródmiejskiej miast powyżej 100 tys. mieszkańców 2) |
70 |
65 |
55 |
45 |
1) Wartości określone dla dróg i linii kolejowych stosuje się także dla torowisk tramwajowych poza pasem drogowym i kolei linowych.
2) Strefa śródmiejska miast powyżej 100 tys. mieszkańców to teren zwartej zabudowy mieszkaniowej z koncentracją obiektów administracyjnych, handlowych i usługowych. W przypadku miast, w których występują dzielnice o liczbie mieszkańców powyżej 100 tys., można wyznaczyć w tych dzielnicach strefę śródmiejską, jeżeli charakteryzuje się ona zwartą zabudową mieszkaniową z koncentracją obiektów administracyjnych, handlowych i usługowych.
Dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku powodowanego przez starty, lądowania i przeloty statków powietrznych
|
L.p. |
Rodzaj terenu |
Dopuszczalny długookresowy średni poziom dźwięku A [dB] |
|
|
LDWN |
LN |
||
|
I |
II |
III |
IV |
|
1 |
a) Strefa ochronna „A” uzdrowiska b) Tereny szpitali, domów opieki społecznej c) Tereny zabudowy związanej ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży |
55 |
45 |
|
2 |
a) Tereny zabudowy mieszkaniowej jedno- i wielorodzinnej oraz zabudowy zagrodowej i zamieszkania zbiorowego b) Tereny rekreacyjno-wypoczynkowe c) Tereny mieszkaniowo-usługowe d) Tereny w strefie śródmiejskiej miast powyżej 100 tys. mieszkańców 1) |
60 |
50 |
1) Strefa śródmiejska miast powyżej 100 tys. mieszkańców to teren zwartej zabudowy mieszkaniowej z koncentracją obiektów administracyjnych, handlowych i usługowych. W przypadku miast, w których występują dzielnice o liczbie mieszkańców powyżej 100 tys., można wyznaczyć w tych dzielnicach strefę śródmiejską, jeżeli charakteryzuje się ona zwartą zabudową mieszkaniową z koncentracją obiektów administracyjnych, handlowych i usługowych.
Mapa akustyczna jest w rzeczywistości zbiorem opracowań dla poszczególnych kategorii źródeł hałasu (drogi, tramwaje, koleje, lotnisko, przemysł), wśród których znajdują się mapy:
- • emisyjne – obrazujące ilość hałasu generowanego przez poszczególne źródła, pozwalające na bezpośrednie wzajemne porównywanie poszczególnych źródeł, np. różnych dróg/ulic, czy odcinków linii kolejowej,
- • imisyjne – obrazujące stan akustyczny środowiska, wskazujące zasięg hałasu (drogowego, tramwajowego, kolejowego, lotniczego, przemysłowego) w postaci przedziałów wartości wskaźników LDWN i LN,
- • wrażliwości hałasowej obszarów – prezentujące lokalizację terenów podlegających ochronie przed hałasem wraz z ich klasyfikacją i obowiązującymi dopuszczalnymi poziomami dźwięku,
- • terenów zagrożonych hałasem – prezentujące gdzie i jak bardzo przekroczone zostały dopuszczalne poziomy hałasu,
- • proponowanych kierunków zmian zagospodarowania przestrzennego – wskazujące obszary narażone na ponadnormatywny hałas, który ogranicza ich zagospodarowanie, a także obszary ciche wolne od przekroczeń wartości dopuszczalnych, na których bez ograniczeń mogą być rozwijane funkcje podlegające ochronie przed hałasem,
- • przestrzennego rozkładu M – obrazujące skalę narażenia mieszkańców na ponadnormatywny hałas, pozwalające na porównanie różnych obszarów miasta zarówno z uwagi na wielkość przekroczenia jak i liczbę osób narażonych, co z kolei służy tworzeniu harmonogramów wdrażania koniecznych działań naprawczych w Programach Ochrony przed Hałasem.
Odwiedza nas 75 gości oraz 0 użytkowników.